Caterina de Medici matka Henryka III (Walezy)

Katarzyna Medycejska, wł. Caterina Maria Romola di Lorenzo de' Medici, (ur. 13 kwietnia 1519, we Florencji - zm. 5 stycznia 1589, w Blois) - księżna z rodu włoskich Medyceuszy. Delfina a następnie królowa Francji jako żona Henryka II.

Urodziła się we Florencji, we Włoszech. Była córką Lorenza II Medyceusza, księcia Urbino i Madeleine de la Tour (córki Jana III - hrabiego Owernii, i Joanny de Burbon-Vendôme). Jej wujem był sam papież Klemens VII. Oboje jej rodzice zmarli jednak, kiedy Katarzyna była mała.

28 sierpnia 1533, w Marsylii, w wieku zaledwie 14 lat została wydana za mąż za młodszego z synów króla Francji - Franciszka I - za Henryka de Valois, księcia Orleanu (wtedy żył jeszcze jego starszy brat - Franciszek de Valois, książę Bretanii i delfin francuski). Katarzyna była lubiana na dworze, także przez swojego teścia. Aby móc uczestniczyc z nim w polowaniu, wymysliła specjalny styl jazdy, odtąd stalo się populrane jezdzenie na tak zwanym damskim siodle. Bardzo kochała też swojego męża, ale bez wzajemności. Często doznawała afrontów z racji swojego niskiego urodzenia, co prawda jej wujkiem był sam papież, ale jednak pochodziła z rodziny kupieckiej. W 1536 delfin Franciszek zmarł i Henryk odziedziczył jego tytuł, a w 1547, po śmieci ojca, Henryk został królem Francji jako Henryk II. Przez 10 pierwszych lat małżeństwa Katarzyna nie urodziła żadnego dziecka. Już w rok po ślubie Henryk rozpoczął długi romans z Dianą de Poitiers i przez 25 lat Katarzyna żyła w cieniu królewskiej kochanki - Diane była zarazem kochanką, przyjaciółką i zaufaną powiernicą Henryka, który szczerze ją kochał.

Katarzyna ostatecznie była matką 10 dzieci (w tym 3 królów Francji oraz 3 córek, które były żonami władców europejskich):
Franciszka II (króla Francji),
Karola IX (króla Francji),
Henryka III (w latach 1573-1574 króla Polski jako Henryk Walezy, a następnie króla Francji),
Elżbiety (żony króla Hiszpanii, Filipa II),
Klaudii (żony księcia Lotaryngii, Karola III),
Małgorzaty (żony króla Nawarry, Henryka III, a następnie króla Francji, Henryka IV),
Franciszka Herculesa (księcia Andegawenii),
Wiktorii i Joanny (bliźniaczek zmarłych w dzieciństwie).

Aktywna politycznie, jako katoliczka zwalczała, wraz z francuską Ligą Katolicką, protestantów, głównie hugenotów (Noc św. Bartłomieja). Sprawowała mecenat nad kulturą i sztuką, zwłaszcza architekturą. Powszechnie znana jako protektorka Nostradamusa, który przewidział śmierć jej męża i dzieci.