Posty
sobota, 3 stycznia 2009
Apel Muzulmanow i organizacji muzulmanskich w Pl
APEL MUZUŁMANÓW I ORGANIZACJI MUZUŁMAŃSKICH W POLSCE O ZAPRZESTANIE MORDOWANIA LUDNOŚCI CYWILNEJ OBYWATELI PALESTYŃSKICH W STREFIE GAZY
Z wielkim niepokojem i ubolewaniem śledzimy narastającą liczbę zabitych i rannych w kolejnym dniu bombardowania strefy Gazy przez artylerię izraelską. Rozlew krwi mieszkańców strefy Gazy, wśród których są kobiety i dzieci oraz nieuzbrojeni cywile wraz z niszczeniem domów, meczetów i instytucji urzędowych jest precedensem w skali światowej i historii wojen, gdzie mieszkańcy, odizolowani w zamkniętej strefie Gazy, są bezkarnie zabijani. Ta rzeź niewiniątek jest wydarzeniem nieludzkim i przekracza wszelkie normy, prawa i przepisy wojenne i humanitarne.
My muzułmanie zamieszkujący w Rzeczypospolitej Polskiej poprzez reprezentujące nas organizacje: Ligę Muzułmańską w RP, Muzułmański Związek Religijny, Stowarzyszenie Jedności Muzułmańskie, Instytut Ibn Chalduna , Muzułmańskie Stowarzyszenie Kształcenia i Kultury oraz Stowarzyszenie Studentów Muzułmańskich w Polsce
APELUJEMY o natychmiastowe zaprzestanie mordowania niewinnej ludności cywilnej w strefie Gazy i niszczenia domów, meczetów i kościołów, instytucji dobra publicznego, szkół i uczelni.
WZYWAMY polski Rząd oraz instytucje europejskie działające na rzecz ochrony praw człowieka o szybką interwencję dyplomatyczną w celu zaprzestania bezprawnego zabijania cywilnej ludności palestyńskiej.
Wzywamy do powzięcia działań w na rzecz przywrócenia stabilizacji i pokoju w strefie Gazy i całym regionie i zapewnienia godnego życia obywatelom palestyńskim zgodnie z obowiązującymi prawami człowieka.
Liga Muzułmańska w RP, Muzułmański Związek Religijny, Stowarzyszenie Jedności Muzułmańskie, Instytut Ibn Chalduna , Muzułmańskie Stowarzyszenie Kształcenia i Kultury oraz Stowarzyszenie Studentów Muzułmańskich w Polsce
Orientacyjny skrocony kalendarz muzulmanski na 2009 rok
Muzułmański
na rok 2009/1430-1431 h.
Dzień Aszura (dzień pokuty i postu)
- 7 stycznia 2009 (10 Muharram 1430)
Miełlud (dzień narodzin Proroka Muhammada P.Z.)
- 9 marca 2009 (12 Rabi Al-Ałłal 1430)
Ramadan
- 1-wszy Terałich (Zapośnik) - 21 sierpnia 2009 (30 Sza'aban 1430)
- 1-wszy dzień Ramadanu (Post) - 22 sierpnia 2009 (1 Ramadan 1430)
- 15-sty Terałich - 4 września 2009 (14 Ramadan 1430)
- Kadyr Noc - 16 września 2009 (26 Ramadan 1430)
Ramadan Bajram (Ied Al-Fitr)
- 1-wszy dzień - 20 września 2009 (1 Szałłal 1430)
- 2-gi dzień - 21 września 2009 (2 Szałłal 1430)
- 3-ci dzień - 22 września 2009 (3 Szałłal 1430)
Dzień Arafa
- 26 listopada 2009 (9 Zul-Hidżdża 1430)
Kurban Bajram (Ied Al-Adha)
- 1-wszy dzień - 27 listopada 2009 (10 Zul-Hidżdża 1430)
- 2-gi dzień - 28 listopada 2009 (11 Zul-Hidżdża 1430)
- 3-ci dzień - 29 listopada 2009 (12 Zul-Hidżdża 1430)
- 4-ty dzień - 30 listopada 2009 (13 Zul-Hidżdża 1430)
Nowy Rok Muzułmański (1431 hidżry)
-18 grudnia 2009 (1 Muharram 1431)
Dzień Aszura (dzień pokuty i postu)
- 27 grudnia 2009 (10 Muharram 1431)
Pierwszy prezydent niepodleglej Tunezji
Habib Bourgiba (ur. 3 sierpnia 1903 r. w Monastirze, zm. 6 kwietnia 2000 r.) - był pierwszym w historii prezydentem niepodległej Tunezji.
Urodził się w Monastirze. Czasami nazywany jest afrykańskim Atatürkiem, ponieważ zredukował wpływy religii na państwo. Rozszerzył prawa kobiet w życiu społecznym, socjalnym, ekonomicznym i prawnym. Między innymi zakazał małżeństw poligamicznych legalnych w islamie.
Habib Bourgiba z wykształcenia był prawnikiem (studia skończył w Paryżu na Sorbonie). Po powrocie ze studiów założył "Neo destore party" - która została zdelegalizowana przez rządy francuskie a sam Bourgiba został aresztowany za postulowanie niepodległości Tunezji i niezależności od Francji. W 1938 roku został internowany i wydalony do Francji. Pomimo prześladowań ze strony francuskiej podczas wojny światowej czynnie wspierał obóz aliantów. W 1942 został aresztowany przez Niemców i deportowany do Tunezji. W 1945 pomimo wsparcia udzielonego aliantom musiał uciekać z Tunezji by uniknąć aresztowania. Przez następne 5 lat podróżował i wygłaszał mowy na temat niepodległości Tunezji. W 1950 Francja akceptuje negocjacje z Bourgibą i w 1955 roku wraca on do Tunezji. W 1956 roku zostaje premierem rządu niepodległej Tunezji, a w 1957 zostaje wybrany prezydentem.
Podczas swojego urzędowania wprowadził takie same prawa do rozwodu dla kobiet i mężczyzn (tylko sądownie - nie ma żadnego wypowiedzenia umowy ze strony mężczyzny) oraz takie same prawa do dzieci po rozwodzie (według szariatu kobieta ma prawo wychowywać dzieci tylko do 7-9 roku życia, potem opieka należy się ojcu). Wprowadził zakaz noszenia przez kobiety nakrycia głowy (hidżab nazywał wstrętną szmatą) w obiektach publicznych jak szkoły, urzędy itd. Zainicjował również proces eliminacji ekstremistów i fundamentalistów islamskich.
W 1956 roku zdelegalizował Sądy Koraniczne, wprowadzając na to miejsce prawo cywilne - Personal Status Code (usankcjonowane w 1957 roku). Od tamtego czasu pod przepisy cywilne podlegają wszyscy obywatele tunezyjscy niezależnie od rasy, pochodzenia, religii itd. Artykuł 65 tunezyjskiej konstytucji z 1959 roku miał gwarantować niezawisłość sądów. 7 listopada 1987r. został odsunięty od władzy przez przez obecnego prezydenta Ben Alego. Oficjalnym powodem zmian na stanowisku prezydenta był zły stan zdrowia Burgiby (w ostatnich latach życia mógł pracować tylko 4 godziny dziennie).
Jak poprzednio - bez komentarza. Chcialabym tylko sprostowac blad ktory wkradl sie do tej informacji umieszczonej na Wikipedii - wg islamu to zawsze matka ma pierwszenstwo opieki nad dziecmi, bez wzgledu na wiek. A w przypadku starszych dzieci, powinny one zostac spytane, z ktorym z rodzicow chca zostac.
W efekcie zmian wprowadzonych do prawa wiele kobiet zostalo zmuszonych do pozostania w domu i rezygnacji z edukacji (mam przyklad we wlasnej rodzinie siostr mojego meza ktore ze studiow zostaly poprostu wyrzucone tylko dlatego, ze czuja sie muzulmankami i praktykuja hijab). W takich przypadkach potem wiele osob probuje postawic teze, ze noszenie hijabu i religijnosc jest zwiazana z brakiem edukacji - wprost przeciwnie to brak edukacji jest efektem durnych praw wprowadzanych przez pseudo-reformatorow.
Prezydent Tunezji
Zin Al-Abidin Ben Ali, زين العابدين بن علي (ur. 3 września 1936 w Hamam Susa) – tunezyjski generał, polityk, prezydent Republiki od 1987.
Ben Ali ukończył francuską akademię wojskową Saint-Cyr i służył w armii tunezyjskiej, otrzymując stopień generała. Po gwałtownych zamieszkach w 1977 roku prezydent Habib Burgiba mianował go szefem służb bezpieczeństwa. W latach 1980-1984 Ben Ali był ambasadorem w Polsce, a następnie ministrem spraw wewnętrznych. Jego głównym zadaniem była walka z fundamentalistami muzułmańskimi. W październiku 1987 Burgiba mianował Ben Alego premierem. 7 listopada tego roku Ben Ali przejął władzę w państwie, uzyskując orzeczenie lekarskie o niezdolności prezydenta Burgiby do sprawowania urzędu. Obecnie prezydent Ben Ali rządzi 4 kadencję konstytucyjną (1989, 1994, 1999) ponownie wybrany na urząd w 2004 przy oficjalnym poparciu 94,48%.
Poniewaz obiecalam sobie i mezowi nie mieszac sie do polityki, pozwole sobie poprzestac na tej krotkiej notce biograficznej. Jezeli napisze, co mysle o tym panu moglby sie to dla nas zle skonczyc...
Caterina de Medici matka Henryka III (Walezy)
Katarzyna Medycejska, wł. Caterina Maria Romola di Lorenzo de' Medici, (ur. 13 kwietnia 1519, we Florencji - zm. 5 stycznia 1589, w Blois) - księżna z rodu włoskich Medyceuszy. Delfina a następnie królowa Francji jako żona Henryka II.
Urodziła się we Florencji, we Włoszech. Była córką Lorenza II Medyceusza, księcia Urbino i Madeleine de la Tour (córki Jana III - hrabiego Owernii, i Joanny de Burbon-Vendôme). Jej wujem był sam papież Klemens VII. Oboje jej rodzice zmarli jednak, kiedy Katarzyna była mała.
28 sierpnia 1533, w Marsylii, w wieku zaledwie 14 lat została wydana za mąż za młodszego z synów króla Francji - Franciszka I - za Henryka de Valois, księcia Orleanu (wtedy żył jeszcze jego starszy brat - Franciszek de Valois, książę Bretanii i delfin francuski). Katarzyna była lubiana na dworze, także przez swojego teścia. Aby móc uczestniczyc z nim w polowaniu, wymysliła specjalny styl jazdy, odtąd stalo się populrane jezdzenie na tak zwanym damskim siodle. Bardzo kochała też swojego męża, ale bez wzajemności. Często doznawała afrontów z racji swojego niskiego urodzenia, co prawda jej wujkiem był sam papież, ale jednak pochodziła z rodziny kupieckiej. W 1536 delfin Franciszek zmarł i Henryk odziedziczył jego tytuł, a w 1547, po śmieci ojca, Henryk został królem Francji jako Henryk II. Przez 10 pierwszych lat małżeństwa Katarzyna nie urodziła żadnego dziecka. Już w rok po ślubie Henryk rozpoczął długi romans z Dianą de Poitiers i przez 25 lat Katarzyna żyła w cieniu królewskiej kochanki - Diane była zarazem kochanką, przyjaciółką i zaufaną powiernicą Henryka, który szczerze ją kochał.
Katarzyna ostatecznie była matką 10 dzieci (w tym 3 królów Francji oraz 3 córek, które były żonami władców europejskich):
Franciszka II (króla Francji),
Karola IX (króla Francji),
Henryka III (w latach 1573-1574 króla Polski jako Henryk Walezy, a następnie króla Francji),
Elżbiety (żony króla Hiszpanii, Filipa II),
Klaudii (żony księcia Lotaryngii, Karola III),
Małgorzaty (żony króla Nawarry, Henryka III, a następnie króla Francji, Henryka IV),
Franciszka Herculesa (księcia Andegawenii),
Wiktorii i Joanny (bliźniaczek zmarłych w dzieciństwie).
Aktywna politycznie, jako katoliczka zwalczała, wraz z francuską Ligą Katolicką, protestantów, głównie hugenotów (Noc św. Bartłomieja). Sprawowała mecenat nad kulturą i sztuką, zwłaszcza architekturą. Powszechnie znana jako protektorka Nostradamusa, który przewidział śmierć jej męża i dzieci.
Filip IV Piękny, Philippe le Bel
Filip IV Piękny, fr. Philippe le Bel (ur. 1268, Fontainebleau - zm. 29 listopada 1314, Fontainebleau) - król Francji i Nawarry w latach 1285-1314, syn Filipa III Śmiałego z dynastii Kapetyngów i jego pierwszej żony - Izabeli Aragońskiej.
Od pierwszych lat swego panowania zaangażował się w spór z królem Anglii Edwardem I o terytorium Akwitanii, którą zajął zbrojnie w 1293 oraz bogatej Flandrii, opanowanej w 1304. Nieustanne wojny, jakie prowadził Filip IV wymagały wielkich pieniędzy. Zdobywał je wszelkimi sposobami, m. in. przez konfiskaty majątków lombardzkich bankierów i bogatej ludności żydowskiej, przez zamianę powinności lennych na świadczenia pieniężne oraz przez nałożenie specjalnego podatku na duchowieństwo. Gdy ponadto przejął sądownictwo nad duchownymi, papież Bonifacy VIII ogłosił zamiar ekskomunikowania go, do czego jednak nie doszło, wobec wojny domowej między możnymi w samym państwie papieskim i śmierci papieża w 1303. Filip IV kazał wykopać zwłoki Bonifacego VIII i spalić go na stosie jako heretyka. Następni papieże, szukając protekcji Filipa IV, ulegli jego naciskom i począwszy od Klemensa V przenieśli swe dwory do Awinionu na południu Francji. Było to równoważne z uzależnieniem papiestwa od państwa francuskiego.
Filip IV równie bezwzględnie rozprawił się z rycerskim Zakonem Templariuszy, utworzonym w XII w. w Jerozolimie. Gdy oskarżono ich o herezję, wytoczył im, jako zwierzchnik Królestwa Jerozolimy i za zgodą papieża Klemensa V, proces sądowy, w którego wyniku kilkudziesięciu braci zakonnych, po torturach, zostało w 1314 spalonych na stosie. Przy czym majątek zakonu (w tym twierdza Temple, w Paryżu) uległ konfiskacie na rzecz króla.
W okresie panowania Filipa IV bardzo wzrosła rola i znaczenie Paryża. Miasto liczyło wtedy ok. 200 tys. mieszkańców i było największym w zachodniej Europie. Centrum administracyjne, z licznymi pałacami, znajdowało się na wyspie Cité na Sekwanie. Na jej prawym brzegu rozbudowała się dzielnica handlowa, na lewym dominowały budowle sakralne i Uniwersytet Sorbony, który utworzony został już w 1150, jako drugi, po Bolonii, w Europie.
Filip IV Piękny zmarł w 1314. Po nim panowało jeszcze trzech królów dynastii Kapetyngów (987-1328), wszyscy będący synami Filipa IV i Joanny I, królowej Nawarry. Byli to Ludwik X Kłótliwy (1314-1316), Filip V Wysoki (1316-1322) i Karol IV Piękny (1322-1328). Po nich nastała dynastia Walezjuszów (1328-1589). Czas panowania pierwszych pięciu Walezjuszów przypadł na okres wojny stuletniej prowadzonej pomiędzy francuskimi i angielskimi rodami królewskimi o dynastyczne sukcesje poszczególnych księstw francuskich.
Córka Filipa IV - Izabela (1292-1358), w 1308 poślubiła Edwarda II, króla Anglii.
Tytułowy bohater powieści Maurice'a Druona pt. Król z żelaza.
W 1302 roku po raz pierwszy zwołał Stany Generalne.
Herb Filipa, krola Francji i Nawarry
Paryska Komandoria Templariuszy
Komandoria w Paryżu
Kościół w paryskim Templum
wg osiemnastowiecznej ryciny
Najbardziej znaną siedzibą templariuszy w prowincjach europejskich była bez wątpienia paryska komandoria zakonna. Powstała ona zapewne nie bez udziału pierwszego wielkiego mistrza Hugona de Payns i miała za zadanie reprezentować interesy templariuszy we francuskiej stolicy. Komandoria paryska była siedzibą mistrza prowincji francuskiej oraz skarbnika zakonnego i zarazem królewskiego. W XIII wieku stała się prawdziwym centrum usług bankowych, w których specjalizowali się templariusze.
Niestety do dnia dzisiejszego nic nie zachowało się po założeniu komandorii. Zabudowania domu paryskiego zostały niemal doszczętnie zniszczone w czasie Wielkiej Rewolucji. Relikt tego założenia tzw. Wielka Wieża została rozebrana w 1854 roku. Obecnie jedyną pamiątką jest nazwa ulicy - Vieille du Temple, przebiegającej przez teren dawnej komandorii. Tylko nieliczni, wtajemniczeni wiedzą o tym, że w miejscu niewielkiego skweru znajdowała się niegdyś okazała kaplica zakonu templariuszy.
Po upadku Ziemi Świętej i przybyciu do Paryża ostatniego wielkiego mistrza Jakuba de Molay, komandoria paryska stała się de facto domem macierzystym templariuszy. O dużej renomie tej placówki zakonnej świadczy fakt, że to właśnie tutaj Filip August zdeponował skarbiec królewski, Ludwik Święty przyjmował swoich dostojnych gości, takich jak król Anglii Henryk a Filip Piękny znalazł schronienie przed wzburzonym tłumem protestującym przeciwko psuciu pieniądza.
Paryski dom zakonny nazywany na pamiątkę siedziby jerozolimskiej "Templum" został prawdopodobnie założony podczas pobytu Hugona de Payns w Paryżu. Pierwszy wielki mistrz odwiedził Paryż i namawiał króla i jego otoczenie aby udzielono poparcia dla nowo ustanowionego zakonu. Początki komandorii związane są bez wątpienia bezpośrednio z Paganusem de Montdidier, mistrzem francuskich templariuszy. Pierwsza wzmianka o komandorii paryskiej pochodzi dopiero z 1147 roku, kiedy to odbyła się tutaj uroczysta kapituła zakonu z udziałem papieża.
Komandoria została założona w północnej części miasta, na prawym brzegu Sekwany na terenach określanych jako Le Marais (błota). Zakonnicy zamienili owe błota w kwitnące ogrody, a komandoria stanowiła prawdziwe miasto w mieście. W momencie aresztowania templariuszy w 1307 roku, założenie obejmowało dwa kompleksy budynków. W obrębie murów Filipa Augusta mieściło się tzw. Stare Templum z kaplicą i donżonem, a poza murami Nowe Templum z potężnym donżonem tzw. Wielką Wieżą i obszernymi budowlami konwentualnymi.
Najstarszą budowlą komandorii była kaplica pochodząca z połowy XII wieku. Posiadała formę rotundy z obejściem i była zamknięta prawdopodobnie po stronie wschodniej półkolistą apsydą. Wewnątrz sześć arkad kolumnowych wyznaczały rotundę i obejście. Ponad arkadami wznosiło się sześciodzielne sklepienie, w którego lunetach znajdowały się wąskie, półkoliście zamknięte okna. Obejście było nakryte sklepieniem krzyżowo - żebrowym. Dekoracja świątyni była bardzo skromna, stanowiły ją przede wszystkim wolutowe kapitele kolumn.
W połowie XII wieku wybudowano pierwotnie wolnostojącą dzwonnicę, usytuowaną obok świątyni po stronie wschodniej. Dzwonnica ta posiadała formę prostopadłościenną, nakryta była piramidalnym dachem z wąskimi przyporami w narożnikach. Powyżej podbudowy znajdowały się dwie kondygnacje. Kolejno na pierwszej kondygnacji w każdej z każdej strony znajdowało się duże, ostrołukowe okno, na drugiej po dwa mniejsze.
Na początku XIII wieku, do okrągłej kaplicy, po jej wschodniej stronie dobudowano prezbiterium. Dokumentem pozwalającym datować tę rozbudowę, jest bulla papieska Honoriusza III z 1217 roku wzywająca wiernych do jałmużny na rzecz pokrycia kosztów niedawnego powiększenia paryskiego kościoła templariuszy. Prezbiterium składało się z czterech kwadratowych przęseł i było pierwotnie zamknięte od wschodu murem prostym lub apsydą. Wysokie, ostrołukowe okna powodowały silne nasłonecznienie tej partii świątyni. Ozdobę stanowiła przeładowana dekoracja rzeźbiarska wsporników sklepiennych.
Kolejną realizacją związaną z kaplicą templariuszy było dobudowanie około 1240 roku po stronie zachodniej narteksu i po wschodniej stronie prezbiterium półkolistej apsydy. Realizacje te zostały wzniesione w stylu tzw. gotyku dworskiego, podobnie jak słynna Sainte-Chapelle Ludwika Świętego.
Narteks poprzedzający wejście główne był stosunkowo wysoki, być może nawet wyższy od prezbiterium, z dwuspadowym dachem wznoszącym się ponad stożkowym dachem rotundy. Pierwsza kondygnacja znajdowała się na poziomie obejścia, druga wznosiła się aż do wysokości sklepienia kopuły rotundy. Na zewnątrz trzy przypory w każdej z elewacji bocznej odzwierciedlały podziały wewnętrzne na dwa przęsła. Wnętrze dolnej kondygnacji było przeprute od posadzki ostrołukowymi otworami. Druga kondygnacja była podzielona na trzy przęsła. Ostatnie z nich usytuowane było powyżej obejścia i otwierało się ostrołukową arkadą na wnętrze rotundy. Kondygnacja ta była oświetlona wysokimi oknami. Fasada narteksu z motywem czteroliścia w szczycie ujęta była dwoma poligonalnymi masywami zwieńczonymi kopułowo. Południowy masyw zawierał kręconą klatkę schodową prowadzącą na drugą kondygnację.
Na północ od kaplicy usytuowany był donżon nazywany "Wieżą Cezara" lub też "Wieżą Gołębnika". Budowla ta została wzniesiona przez skarbnika zakonnego Huberta (zm. W 1222) i datowana jest przez badaczy na ostatnią dekadę XII wieku. W tym to bowiem czasie skarbiec królewski został zdeponowany przez Filipa Augusta w paryskim Templum. Donżon został wzniesiony na planie czworobocznym i posiadał trzy kondygnacje. W pierwszej z nich pośrodku sali stała kolumna, podtrzymująca wraz z czterema narożnymi podporami sklepienie. Pozostałe kondygnacje prezentowały się podobnie, z tym że nie było tam centralnie ustawionej podpory. W zwieńczeniu znajdował się stożkowy hełm i krenelaż umieszczony nad gzymsem.
Na południu od kaplicy za murami Filipa Augusta w obrębie tzw. Nowego Templum znajdował się donżon nazywany "Wielką Wieżą". Budowla datowana jest na ostatnią dekadę XIII wieku i została wzniesiona przez skarbnika zakonnego Jeana de Tour. Donżon został założony na planie kwadratu z okrągłymi wieżyczkami w narożnikach. Budowla posiadała powyżej masywnej podbudowy cztery kondygnacje. W pierwszej z nich mieściła się studnia i zejście do lochów. Obszerne pomieszczenie było sklepione jak pozostałe, w centrum umieszczona była kolumna, która wraz z czterema podporami na osi dzieliła przestrzeń na cztery przęsła sklepione krzyżowo - żebrowo. W zwieńczeniu znajdował się piramidalny hełm, wokół którego mieścił się ciąg komunikacyjny. Każda z czterech wieżyczek była zwieńczona stożkowymi hełmami, w jednej z nich znajdowała się klatka schodowa.
Komandoria paryska stała się w schyłkowym okresie istnienia zakonu, siedzibą wielkiego mistrza Jakuba de Molay. W nocy z 12 na 13 października 1307 roku aresztowano i następnie przetrzymywano tutaj najważniejszych funkcjonariuszy zakonnych. Po 1312 roku komandoria paryska stała się własnością zakonu joannitów. Nie dokonali oni istotnych zmian, wybudowali w czasach nowożytnych w sąsiedztwie, okazałe założenie rezydencjonalne. W czasie Wielkiej Rewolucji zniszczono większość budowli pochodzących z czasów templariuszy. Do historii przeszła jeszcze "Wielka Wieża" templariuszy, w której więziono Ludwika XVI i królewską rodzinę.
Plan paryskiego Templum
Rois maudits Krolowie przekleci
Zapraszam na sezamowy tydzien
Zapraszam na sezamowy tydzien
Jak pamietacie niedawno opisywalam co to jest tahina, pasta sezamowa. Moja propozycja, abysmy sprobowaly przygotowac potrawy wykorzystujace sezam w roznych postaciach. Mam nadzieje, ze termin 17-24 stycznia bedzie wam odpowiadal...
Przy okazji nareszcie sie nauczylam podstaw kodu html i po raz pierwszy stworzylam wlasny banerek :)
Nie wiem tylko jak podac wam kod do banerka, bo za kazdym razem jak probuje go umiescic to wyskakuje mi banerek (wiec jezeli ktos moze mi pomoc to bardzo bym prosila) Dziekuje za pomoc , a oto kod na bannerek :)
o:
anyway
jezeli chcesz brac udzial w zabawie, pomiedzy 17 a 24 stycznia przygotuj cos, czego skladnikiem bedzie sezam (w roznej postaci: ziaren, tahiny oleju czy nie wiem jakiej), a potem przyslij na moj mail: martata@interia.pl opis kto i co przygotowal no i oczywiscie link do przepisu.
Po skonczeniu zabawy postaram sie zebrac wszystko do kupy i zrobic jakies fajne podsumowanie.
Zapraszam :)
